tag:blogger.com,1999:blog-56551042812756902622024-03-08T05:18:00.753-08:00Χάριν ΔυστυχίαςEfi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.comBlogger27125tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-4568224055651670432023-06-05T05:15:00.002-07:002023-06-05T05:15:40.385-07:00Ανήσυχοι περιπατητές<p> </p><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">Οι αναζητητές ενός
ιδεατού κόσμου<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">οδοιπορούν σε
μελωμένα μονοπάτια ονειρικών παραστάσεων.<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><o:p> </o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">Απόκοσμα εκφράζουν
σύνεση,<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">λουσμένοι στην
πυρετώδη θάλασσα.<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">Νεκρικά προσωπεία
πάγου,<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">διάτρητα από ανήσυχα
σταγονίδια βροχής.<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><o:p> </o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">Στόμα ξεχειλίζει
μυστικά, εκστατικό<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">στην ομολογία του
οράματος,<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">που υφαίνεται στα
ταραγμένα νερά μιας πηγής.<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><o:p> </o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">Βουβοί και πλανεμένοι
στα ιλαρά κλίματα,<o:p></o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">με φόντο έναν
απέραντο γκρι ουρανό.<o:p></o:p></p>Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-70864214269412215602022-05-03T05:52:00.001-07:002022-05-03T05:52:17.003-07:00Μοναχική πόλη<p style="text-align: center;"> <span style="background-color: black;">Σαν τα βλέφαρα βαραίνουν,</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;">σιωπηλές σκιές πλαγιάζουν στο παραθύρι σου.</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;">Μοντέλα πραγματικότητας που θρέφεις</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;">με θρύμματα ανθρώπων που αδράχνεις σφιχτά.</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;"><br /></span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;">Τα φώτα της πόλης συνεχώς θολώνουν.</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;">Συννεφιασμένος θόλος με ρωγμές γαλάζιου,</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;">γυμνοί κορμοί τα κτίσματα,</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;">και οι περαστικοί γρασίδι</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: black;">που θροΐζει στο διάβα του χρόνου.</span></p><div><br /></div>Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-9634929780212766932022-04-04T13:40:00.005-07:002022-05-03T05:49:49.406-07:00Ολέθριες ευαισθησίες<p style="text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;"> <span face=""Open Sans", sans-serif" style="font-size: 14px;">Οι ευαισθησίες εύκολα κυριεύονται</span></span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">απ’ την άδηλη έκφραση της μοναδικότητας.</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">Στην παθογένεια της έλξης</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">η σάρκα ροδίζει, χωρίς συστολή.</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;"> </span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">Άχαρα λευκά ψέματα</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">τυλιγμένα στη γοητεία των αισθήσεων</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">και άνθρωποι τρωτοί</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">στο συνθετικό ναρκωτικό της εμπιστοσύνης.</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;"> </span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">Πενιχρά λόγια</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">που ατημέλητα ψελλίζονται</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">Σαν τη σκέψη στιγμιαία διαπερνά</span></p><p style="box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 20px; margin: 0px 0px 10px; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="background-color: black; font-family: arial;">κάποιος φευγαλέος Έρωτας</span></p>Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-12619163361599255992020-12-27T16:40:00.003-08:002020-12-27T16:52:08.989-08:00Εμμονική σκέψη<div style="text-align: left;"><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άνθρωποι
που θηρεύουν άσβεστες εκδικήσεις, <br />
συλλέγουν τους χρόνιους πόθους ενός ανέραστου κτήνους,<br />
κυνηγούν την έξαψη μιας ανύπαρκτης περιπέτειας στο χείλος της αβύσσου,<br />
μονάχα υποκύπτουν στα ζαρωμένα αυλάκια του προσώπου τους.<br />
Αποτυπώματα χρόνου, συνεχείς αμυχές σε γύψινη μάσκα,<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">σε
μια παρτίδα ανούσιας εξουσίας <br />
για τη μεθυστική ανάγκη να γνωρίζεις ότι κάτι ίσως δεν έχασες.<o:p></o:p></span></p><br /></div>Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-64975816849869478772020-04-24T14:43:00.003-07:002020-04-24T14:43:34.821-07:00Στα απέναντι σπίτια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Πέπλα σκεπάζουν μυστικά,</div>
<div class="MsoNormal">
πίσω απ΄τα μισάνοιχτα παντζούρια.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μόνο άνθρωποι γυμνοί στο έλεος των σκέψεών τους,</div>
<div class="MsoNormal">
Παίζουν κρυφτό με κλειδωμένα πάθη,</div>
<div class="MsoNormal">
ή αφουγκράζονται μαραμένες υποσχέσεις,</div>
<div class="MsoNormal">
σαν στάζουν σε λιμνάζουσες αλήθειες.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Νερό αντηχεί στις σωληνώσεις, </div>
<div class="MsoNormal">
Απόδειξη ύπαρξης, </div>
<div class="MsoNormal">
για όποιον ακούσει, σκυφτός στον τοίχο του.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ψυχρός ο αρμός, στο κουκούλι του πένθους του.</div>
<br /></div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-46436931233251269462020-04-24T14:30:00.002-07:002021-10-28T09:11:29.074-07:00Αυτό που φοβάσαι να πεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Κορμιά με θέρμη</div>
<div class="MsoNormal">
που αποζητάς στη μοναξιά σου.</div>
<div class="MsoNormal">
Οι χάρτες άγραφοι, κάποτε γεμίζουν</div>
<div class="MsoNormal">
χλωμά αστέρια που άγγιζες δειλά,</div>
<div class="MsoNormal">
χαμένος σε ερημικούς λοφίσκους,</div>
<div class="MsoNormal">
με οδηγό τις απαλές καμπύλες</div>
<div class="MsoNormal">
ενός σώματος.</div>
<div class="MsoNormal">
Να τρέφεσαι με την αίσθηση του χρόνου,</div>
<div class="MsoNormal">
την προσμονή του αύριο,</div>
<div class="MsoNormal">
καθώς φυλακίζεις στους καρπούς σου</div>
<div class="MsoNormal">
τη γνώριμη αίσθηση φτωχών χειλιών,</div>
<div class="MsoNormal">
που κρεμούν υπό το βάρος ανείπωτων λέξεων.</div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-64977470640774066502020-04-24T14:23:00.001-07:002020-04-24T14:23:30.329-07:00Ψημένη γη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Σκληρά κορμιά που βαστάζουν την ψημένη γη,</div>
<div class="MsoNormal">
έλικες τα μαλλιά τους.</div>
<div class="MsoNormal">
Στριφογυρίζουν αχόρταγα και έπειτα καίγονται,</div>
<div class="MsoNormal">
πριν βυθιστούν στην αλμύρα του σώματος.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μελανά μάτια αντικρίζουν την άβυσσο,</div>
<div class="MsoNormal">
και κάποτε χάνονται</div>
<div class="MsoNormal">
στις μυτερές γλώσσες της άγονης στεριάς.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σώματα πλίνθινες αψίδες </div>
<div class="MsoNormal">
ν’ατενίζουν μοναχικά αίθρια,</div>
<div class="MsoNormal">
ποτισμένα βροχόνερο και υπέργειες δυνάμεις.</div>
<div class="MsoNormal">
Σύνθλιψη. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-54984818207651975582019-07-16T13:51:00.002-07:002019-07-16T13:51:44.831-07:00Απόρριψη ιδανικών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Ανθολογία
των δικών σου σκέψεων. Ψήγματά της ακολουθούν τις μνήμες, μα το ιμπρεσιονιστικό
τους ένδυμα, σα ραγισμένο γυαλί μπροστά στα πεταρίζοντα ματόκλαδα, επαρκεί για
τον αιώνιο μώλωπα της προσμονής του αναπόφευκτου, του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μέλλοντος.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Και
τα πρόσωπά τους σε ακολουθούν, στριμωγμένα πίσω από το κεφαλάρι, ακίνητα δίπλα
στο κομό, δίχως ανάσα πλάι στο ποτήρι σου, που επί μέρες ραίνει η σκόνη. Και
κάποτε κάποτε, σε λούζει <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το παγερό τους βλέμμα,
τα δάχτυλά σου πιάνουν ψήγματα αιωνιότητας, νεφελώματα των απαρχών του
σύμπαντος, απομεινάρια του τέλους του.</div>
<br /></div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-34648121588710300842019-07-16T12:50:00.000-07:002019-07-16T12:50:10.910-07:00Εσκεμμένος παραλογισμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Παραλυτικά
δεμένος στην απόλυτα περιοριστική ακινησία μιας ονειρώδους πραγματικότητας,
προέβαλλε επί ώρα ηδονιστικά τα γεγονότα μιας προσωπικής σταύρωσης, που κυρίευε
τη μελαγχολική ζωή του. Βρίσκοντας οπτική ανταπόκριση στα μνημονικά ερεθίσματα,
εξαΰλωνε, σαν γνήσιος εραστής των πεποιθήσεων, την έμπρακτη θλίψη μιας θλιβερής
ριπής πυρών μεταξύ δύο ανθρώπινων όντων, που, στα μάτια του διέγειρε κάτι
ανάμεσα σε οίκτο και ανάγκη για ολική καταστροφή.</span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-20228601093686266522019-06-20T06:03:00.002-07:002019-06-20T06:04:32.827-07:002 χαϊκού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Tabula</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">rasa</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Νιφάδες
σπέρνουν λήθη<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λευκό
στα γένια<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">●<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ορεινή
τρέλα<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ελλέβοροι
πια σκυφτοί<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εριδογόνοι<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-11310740102372754222018-11-06T11:41:00.001-08:002018-11-06T11:41:23.174-08:00Θλίψη, θυμός, θρήνος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Η θάλασσα φλέγεται</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
καθώς τα μάτια
σκοτεινιάζουν</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
σε κάποιο μυστήριο
χορό</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
των βλεφάρων
συμφωνία.</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Πίσω απ’τα μουσκεμένα
πέπλα,</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
λέξεις μικρές, μα πια
θολές</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
που πίσω δε γυρίζουν.</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Το μίσος θάλλει γοργά</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
στη σπατάλη του
πνεύματος</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
σαν σχίζω τις σάρκες</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
των γραμμάτων που
στοίβαζα.</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Τα κίνητρα σωπαίνουν</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εμπρός στη δύναμη του μένους</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
που πυρώνει την τρέλα.</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Παράτολμο ατόπημα</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
η θύμιση της μορφής
σου</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
στον παράφρονα χορό</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
ρέει, των συλλογισμών</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Στην αιώνια άνοιξη</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
το νέκταρ πάντα
αναβλύζει</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
για όσα δάκρυα έχυσα.</div>
<br /></div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-10029716297113264102017-05-15T15:13:00.003-07:002018-06-02T11:27:12.440-07:00Wandering reflections<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Showery footsteps followed the image of the young
woman gazing steadily in front of the mirror. Drizzly hair dripping slowly on a
wooden floor, a rhythm emptier than eternity. A loose, carefree white shirt
embracing her body, semi-moist, fairly unbuttoned. She seems fiery, water
mixed with salty sweat, yet , those eyes, glassy from fever reflect only the
dim predawn sadness. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> It seems the
years have now passed by me, yielding even themselves to the pressure of
existence, glimpsing into smiles and love -surrendering nights. Defining
myself through the heartbeat of my lover, drifting away from loneliness like
the healthy detest illness. I used to eagerly await for a sign of intimacy, turning
into an explosive dopamine source, frantically happy for being dependant on
someone, bewitched by that persisting impulse to feel tears of bliss on my
cheeks for a lifetime.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">These thoughts dissolved calmly into the misty
bedroom. Behind me, the still body of that man greeted that perspective. His
hands gripping the crimson sheets in a last attempt of protection, a shameful
epiphany of a monstrous woman leaning on the bed for goodbye. Through silenced
lips lovely words never survive.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">The reflection on the mirror slowly started to fade,
hiding into the humid void. Along with it, some far away sirens started making
noise.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Apparently, I am not the woman I thought I was.<o:p></o:p></span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-24741264058229508742017-05-05T15:48:00.003-07:002017-05-05T15:48:34.337-07:00Προσωπικός χώρος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
Και
κάθομαι πάλι υπό το αμυδρό φως του δωματίου ,που πρόσφατα σα να στένεψε
,παίρνοντας μέτρα : σωστό αγκάλιασμα των ώμων ,πρακτική εφαρμογή, αρμόζουσα
σοβαρότητα στη γραμμή. Κόψιμο κάσας ανώνυμης ,ασμίλευτης στον υπεδάφιο χώρο
διεκδίκησης. Στο θάνατο ακόμα ,μια ανάσα θα ηχούσε στην ξύλινη κατοικία του
γείτονα. Μα δε σφυρίζουν μια τα απομεινάρια ,εξετέλεσαν το καθήκον τους ,φυσαρμόνικες
ονείρων που απλώς διήλθαν ,σχέσεων που ήχησαν παράφωνα στη λήξη τους ,παγιδευμένων
φόβων ,αγάπης που σιώπησε ,για να συνειδητοποιήσει πως ποτέ δεν είχε ακουστεί.</div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-90590886070738200432016-11-25T10:49:00.000-08:002016-11-25T10:49:13.642-08:00Πυρωμένα μάτια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Η
αγωνία δέσποζε στο βλέμμα του ,καθώς έστριβε στον άθλιο επαρχιακό δρόμο με τις
ετοιμόρροπες ,απαρχαιωμένες λάμπες πετρελαίου, βασανιζόμενος από τα λασπωμένα
όνειρα που άφηνε πίσω . Τα αστέρια ,σα μικρές φλεγόμενες φωλιές, καρφιτσωμένες στο
στερέωμα υποδηλώνοντας περίτρανα χρονικές στιγμές στα βάθη του χώρου και της
λογικής, αδυνατούσαν να λαμπυρίσουν όπως τα πυρωμένα μάτια του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"> « ‘Έστω
πως τρυπάς το τρυφερό σου δάχτυλο
με το αδράχτι της δυστυχίας .Ασφυκτιάς ,μα δεν επαρκεί ώστε να πνιγείς .Ούτε να
λιποθυμήσεις , η ζωή κρατά δέσμια την αντίληψή σου .Μάχεσαι πίνοντας το πνιγερό
αίμα που φτύνεις ,μα στην πραγματικότητα γρατσουνάς μάταια το παγερό μάρμαρο στην
ταφόπλακα της συνείδησής σου . <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;"> Το δέρμα πάντως είναι λιγότερο πυκνό ,πιο προσφιλές
,δεκτικό στη μανία της εικόνας του ξαπλωμένου κορμιού στο μίζερο αυτό
ανάκλιντρο θανάτου .Είσαι χτιστός ,ένα αρχιτεκτονικό θαύμα μιας τέλειας
φωτεινής σφαίρας που σε περιβάλλει .Γιατί κατρακυλάς ,ή ρέεις στο χρόνο με την
ίδια στεγανότητα που αεροστεγή βαζάκια μαρμελάδας κοπανήθηκαν ακούραστα στο
πάτωμα από επίδοξους υπογλυκαιμικούς .Φυσικά εσύ δε διαθέτεις την πολυτέλεια
του εδέσματος ,το υγρό σου ναυάγιο διασκεδάζει τα μελωμένα φρούτα και η γλώσσα
συναντά αλάτι ,και τη μεταλλική γεύση της άωρης πληγής».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Συνέχισε
να βαδίζει ,ανέβηκε ένα φιδογυριστό
μονοπάτι από ξύλινες σκάλες και βρέθηκε αίφνης μπρος στην πόρτα του ιατρείου. Η
σκοτεινή σιλουέτα του εμφανίστηκε στην πόρτα ,με μόνο διακριτικό τα πάντα
πυρωμένα μάτια του .Σαν χτύπος άρρυθμης καρδιάς ,με σφυγμομέτρη τα αδρά ,νεκρώσιμα δάκτυλα ,τα πλήκτρα της
γραφομηχανής βογγούσαν υπό τη ρομποτική
δεινότητα της γραμματέως ,που το απλανές βλέμμα της διαπέρασε υποατομικά το
ασθενές σώμα του .<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">-
Έχω ραντεβού με τον δρ Φ. ,είπε στεγνά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">-Αργότερα
,απάντησε εκείνη με το ύφος που θα είχε μια ξεραμένη πόα ,αν διέθετε μάτια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Μισοφωτισμένο
το δωμάτιο αναμονής, στο κέντρο ένα λαμπατέρ
αναμμένο, πάνω σε ένα εμφανώς σκονισμένο κομοδίνο .Αποτσίγαρα σε ένα
υπερχειλισμένο τασάκι ,ένας ξεφτισμένος καναπές να συμπληρώνει το σκηνικό
παραίτησης, μαζί με την απαραίτητη αχλή καπνού με προέλευση μια λυπημένη
γυναικεία φιγούρα αντικριστά του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Τόλμησε
να την κοιτάξει, σάλεψε: Το βλέμμα
της χαμήλωσε και βυθίζοντας τα μάτια της στην τεθλασμένη
άβυσσο των βλεφάρων της και της στοίβας πόνου ,που καρτερικότατα υπέμενε ,οι
ώμοι της σπαστικά τρεμούλιασαν στην αέναη διαμάχη της με την τοποθέτηση στο
εξωτερικό περιβάλλον. .Θλιμμένες εικόνες ,ματωμένα όνειρα ,πορφυρά και
ξεσκισμένα ,μαχαιριές αναμνήσεων ,άλλοτε συνταρακτικές ,μα αναπόσπαστα
εμμονικές ,στροβιλίζονταν στο μυαλό της ,υπό το σαδιστικό βλέμμα μιας διαρκούς
υπεκφυγής της αταξίας ,μάχη μάλλον απροσπέλαστη στον κουβαριασμένο της νου. Τα
μάτια της έσβησαν.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman",serif;">Έμεινε
στο δωμάτιο άλλες δύο ώρες ,κάπως
νευρικός, καρφωμένος στο φως που σάλευε μέσα στις κόγχες του.</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-fareast-language: EL; mso-no-proof: yes;"> «Θα ψαλιδίσω τα ερέβη του δωματίου
μου που στενεύει»,φώναξε και άνοιξε την πόρτα,τρέχοντας ξανά στη θέα των φωλιασμένων άστρων.Στα
πυρωμένα μάτια του επέστεφε σιγά σιγά το φως ,ένα ζωηρό γαλάζιο. <o:p></o:p></span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-19000465543418675362016-10-17T15:29:00.001-07:002016-10-17T15:29:39.127-07:00Βουτώντας ένα ντόνατ στο χρηματιστήριο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Το λαμπερό φως μιας λάμπας πυρακτώσεως ,παθητική και παρακμιακή ,με ενθουσιώδη
ζουζούνια να περιστρέφονται σχεδόν τροχιακά ,αναδίδει κάτι από μια μοιρολατρική
μάχη μάζας και ιδανικών ,συνεπαγόμενων φυσικά την τρομακτική αντίληψη μιας
κακόφημης αλήθειας .Ο -αναγόμενος σε προσωπική επέλαση υιοθετούμενων αφελώς ,ανούσιων προτύπων ,καταδικασμένων εκ
των διαφημιστών στην επιτυχία -καταναλωτισμός, αφήνει μια γλυκόπικρη ανάσα ενός
πολιτισμού ντόνατ ,βυθισμένου στη σοκολάτα μιας εταιρικής επένδυσης και στη
συνέχεια στον καφέ που προϊδεάζει την αβυσσώδη και φρικώδη κάθοδο των μετοχών της προσωπικότητας του
λερωμένου, ηθικά και ουσιαστικά ,λόγω σοκολάτας ,διότι απλούστατα, εσύ ,δεν
ανταποκρινόσουν στην αυτοσυγκράτησή σου και καταβρόχθιζες, σχεδόν ρουφούσες τον
θερμιδογόνο ψυχοφθόρο παράγοντα που επιβλήθηκε σε μια ριπή ανέμου χαϊδεύοντας
ηδονικά γυαλιστερά νομίσματα.</span></span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-76891434863169117712016-10-16T11:20:00.001-07:002016-10-16T11:20:37.691-07:00Σοβαρό κείμενο με λανθάνουσα νευτώνεια ειρωνεία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 115%;">Υ</span><span style="line-height: 115%;">πάρχει
κάτι το μοιραία τυχαίο στη ζωή, σα τις σταγόνες
ενός ποτιστικού ,που αέναα ελκόμενες από το βαρυτικό πεδίο της Γης, εκπληρώνουν προγραφές
προσεγμένες εκ των απαρχών του σύμπαντος ..Η καμπύλη διαδρομή τους ,μια λάμψη
ανάλογη του ρωμαϊκού πολιτισμού ,καθώς η κάθοδός τους σηματοδοτεί τη
γονιμοποίηση ενός χαμερπούς ,νέου συστήματος ,για να ανυψωθεί αργότερα ως πεδίο ατέρμονης θλίψης νοσταλγών
γερόντων σε κάποιο επαρχιακό καφέ,όπου περνώντας σε κάποια σφαίρα φύσεως
μαθηματικής καταλήγεις να αντιφάσκεις με το νεαρό είναι σου που φώλιαζε –σχεδόν
σατανικά- μέσα σε πάθη ,επιθυμίες και έρωτες πολιτικούς .</span></span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-31270258692544124162016-08-17T13:45:00.001-07:002016-08-17T13:45:13.791-07:00Ξεβαμμένα πρόσωπα<div class="MsoNormal">
Τα ξεβαμμένα πρόσωπα των γυναικών κρεμασμένα πάνω στις ξαπλώστρες φέρουν κάτι απ’τα
παιδικά μου καλοκαίρια .Ο ήλιος ραπίζει το χαλαρό δέρμα ,τα ψάρια βρίσκουν λεία
στις κινούμενες πατούσες ωρυόμενων παιδιών.σαν έκθεση ιδεων κάθε μελαγχολικό
Σεπτέμβρη,προσαρμοσμένη στο θλιβερό πρίσμα της ενηλικίωσης </div>
<div class="MsoNormal">
Τις ξάστερες νύχτες ,οι ορδές ανυπόμονων κουνουπιών ,σαν
εραστές παράφοροι ,άλλοτε ,ένα κλειστό παντζούρι να σηματοδοτεί την αρχή ενός
άγρυπνου δίωρου ,μιας διαδικασίας αφόρητης στα άβολα κλινοσκεπάσματα .</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Μα πάντα πιστοί στο ιδανικό ότι το καλοκαίρι μόνο σαλπίζει
τον ύμνο της εποχής ,που επιτέλους ,εκμεταλλεύεσαι τη δικαιοδοσία να λιώσεις
άσκοπα ,κάτω από μια πυραμιδωτή κουκούλα.</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-2425988909770150292016-07-31T06:15:00.001-07:002016-07-31T06:15:21.753-07:00Συνοπτική δήλωση πίσω από τα κάγκελα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Οι τοίχοι γύρω μου χαρτί ,μουσκεμένο και ψυχρό,απομεινάρια της νοσογενούς αδιαφορίας του δυνάστη μου.Τα σκόρπια ξέφτια του θυμού ,οι λιμνώδεις λακούβες της λύπης,οι αμυχές ,νευρωνες του μυαλού.Κάποιος αδιόρατος καμβάς που μιλά σα σκαμμένο πρόσωπο με σπινθήρες τα μάτια,να ρημάζουν κατακαίοντας τη βλέψη του παρελθόντος,σβηνόμενοι παράλογα με αλκοόλ ,ή τουλάχιστον ,ορισμένη ποσότητά του.</span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-38659494828577141332016-07-04T15:22:00.000-07:002016-07-04T15:22:02.875-07:00Άρρωστα καλοκαιρινά βλέμματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Τα φύλλα
θρόιζαν γλυκανάλατα ,ενώ το γρασίδι έκλεβε ρουφώντας άπληστα το οξυγόνο κάτω
από το ασημένιο φεγγάρι ,σε βαθμό που αποζητούσε την άμεση φλογερή εξόντωσή του
προς αποφυγή του προσωπικού του πνιγμού.Παρ’όλα αυτά ξάπλωνε σε ύπτια θέση
,κολυμπώντας στην υγρή μάλλινη κουβέρτα της φύσης ενδιαμέσου πλεόντων υδρατμών
,που ανύψωναν τη άρνησή του για ύπνο ,καθώς ενίσχυαν την απόλαυση της
υπενθύμισης πως ακόμα και το στρωμένο με συνηθισμένη χλωρίδα χωμάτινο χωράφι τον
αδικούσε με τη θέρμη του…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
Kαι άλλοτε </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Κοιτούσε με
ένταση το αδιάφορο του ενός τετάρτου της κακοποιημενης στέγης που αποτελούσε τη
θέα του σκοτεινού δώματος. Αποστρέφοντας το βλέμμα από κάθε ανθρώπινη παρουσία
,οι μυριάδες καρφίτσες που τρυπούσαν με τις απεχθείς τους άκρες το οριακό μυαλό
του, βυθίζονταν πιο σιωπηλά και η νάρκωση των μαλακών ιστών διέγειρε απλώς τη
νευρικότητά του ,μαζί ίσως και με κάποια ψήγματα δυστυχίας..<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-870447111494263952016-06-23T10:07:00.004-07:002016-06-23T10:10:32.909-07:00Νυχτερινά <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ήταν μια χαζοσεξουαλική γριά ,με πρόσωπο καλυμμένο από μια
πρωτοφανή έκταση γαλάζιας σκιάς και ρυτιδιασμένα αμαρτωλά χείλια .Η πόρτα
έκλεισε με ένα ιδιαίτερα άκομψο τρίξιμο και βρέθηκε καταμεσής ενός στενού
διαδρόμου με διάσπαρτες στην κάθε μεριά πόρτες .Ίσως κάπου στο βάθος να ακουγόταν
ένα πρελούδιο,ίσως και κάτι από τα Νυχτερινά του Σοπέν ,αλλά και πάλι δε γνώριζε ,ήταν
σκοτεινά και το σύννεφο νικοτίνης ,σε συνδυασμό με τα ασθενικά ροζαλί φωτάκια
,δε βελτίωναν το σκηνικό .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Προχώρησε ,παρ’ό,τι με αμφίβολο προορισμό ,σε ενδότερα
δώματα ,αλλά ο διάδρομος την κούρασε σε βαθμό ψυχολογικής δοκιμασίας και
έστριψε αριστερά ,αποφεύγοντας διακριτικά τη γούνινη ταπετσαρία της άλλης
κατεύθυνσης .Ένιωσε τότε κάπως ικανοποιημένη ,και συνέχισε ,παρατηρώντας πως
για οίκος ανοχής ,διατηρούσε μια όμορφη ησυχία. Τη διέκρινε ένα άμεμπτο μίσος
για την ανθρωπότητα ,που πάντοτε αποδεικνυόταν κατώτερη των περιστάσεων και
έκλεινε σε κάποιο παρατημένο χρονοντούλαπο της ιστορίας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τις μοναδικές εξαιρέσεις στον κανόνα της
μισαλλοδοξίας της .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Έσπασε την ακινησία του στόματος μειδιάζοντας<span style="mso-spacerun: yes;"> .</span> Προσπαθώντας να αποφύγει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τη
λογική του κόσμου ,είχε έλθει στο μέρος του απόλυτου ολέθρου(κατά τους συντηρητικούς-πελάτες του) ,όπου τα πάθη
κόστιζαν λιγότερο σε χρήματα από τον έξω κόσμο και ικανοποιούνταν διακριτικά
,πίσω από τις γυμνές κραυγές των επενδυμένων τοίχων . Και όχι πως αντιμαχόταν
τα νομίσματα ,αλλά το ανταλλακτικό τους παιχνίδι ήταν τετελεσμένο εξ αρχής ,
καθώς κανείς δεν έπαιζε δίκαια , και αυτό την<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>εξαγρίωνε σε βαθμό εξαχρείωσης ,δυστυχώς .<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Το δάπεδο ήταν καλυμμένο με μια πραγματικά αποικιακή
μικροβιακή μοκέτα ,μα ένιωθε την υφή της απαλή κάτω από τα πάνινα παπούτσια της
, και παχιά ,ώστε να κρύβει κάθε της σίγουρο βήμα προς το προσδοκώμενο ξύλινο
δάπεδο που αχνοφαινόταν στην αδιάφορη απόσταση των πενήντα περίπου μέτρων .Κάτι
σχετικά με την ομιχλώδη σκηνή ενός ονείρου και τις ανούσιες λεπτομέρειες που
θυμάται κανείς ύστερα από αυτό διαπέρασε τη σκέψη της ,γρήγορα όμως παρήλθε και
μια θηριώδης φαντασία την κατέκλεισε<span style="mso-spacerun: yes;"> .</span>
Το ένστικτο της πείνας πάντα ανικανοποίητο ,και εκείνη με την επίγευση του
πενιχρού προηγούμενου γεύματος απαιτεί ,όχι την ικανοποίηση της λαιμαργίας της –και
καθώς επτά θανάσιμα αμαρτήματα ελλοχεύουν σε ελάχιστα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πια αραχνιασμένες γωνίες του μυαλού της -
,αλλά τη γνώση ενός προσχεδιασμένου μαρτυρίου .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Εκείνη όμως<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>περπατούσε , μονάχα σιωπηλά βάδιζε .Ποιο το πεπρωμένο όσων ακολουθούν
ένα μονοπάτι ? Τουλάχιστον υπάρχουν βάσιμες ελπίδες να χαθεί η πορεία ,
απάντησε στη συνομιλούσα της φωνή ,με αναπτερωμένο ηθικό. Είχε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εξ άλλου αφαιρέσει τους πάνινους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαβόλους προστάτες<span style="mso-spacerun: yes;"> των ποδιών</span> , και αισθανόταν
πλέον εμπιστοσύνη στην επαφή με την καλοδεχούμενη αυτή νέα επαφή .</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: "calibri";"> </span></o:p></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-10638039233126044512016-06-20T13:45:00.001-07:002016-06-20T13:45:27.231-07:00Διττό εκμαγείο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"> Από τη γέννηση κιόλας ο άνθρωπος αμφιταλαντεύεται ανάμεσα
στα πιθανοκρατικά και τα ντετερμινιστικά συστήματα .Άλλοτε αποδίδεται στην τύχη
ο ρόλος του αδέκαστου κριτή ,που επιλέγοντας την τροπή των φαινομένων ,σκύβει
υπομονετικά το κεφάλι απέναντι σε μοιραίους οδυρμούς ,ενώ κάποιες φορές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι απαντήσεις απλώς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαχέονται από το σπασμένο εκείνο ακριβό
μπουκαλάκι της αλήθειας και κρύβονται πίσω από σκονισμένα ερμάρια σε
κλειδαμπαρωμένες σκέψεις .Ποτέ δε λείπει βέβαια κάποια λυτρωτική βροχή ,όταν το
βάρος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της αντίθεσης στο ψέμα
μεταφράζεται σε πολυποίκιλες σταγόνες ,ανίκανες<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>παρ’όλη την αναγκαιότητά τους ,να διαπεράσουν τα κούφια κρανία αυτών των
διψασμένων και στεγνών. Οι πιθανότητες τότε κυριεύουν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την καθημερινότητα και στο εκμαγείο των
συναισθημάτων ,αντικρουόμενα ,φόβος ,θλίψη και δύναμη αποτυπώνουν μια στρεβλή
μορφή ,την οποία πιθανώς αντικρίζω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από
όποια γωνία έναντι στον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καθρέφτη και αν
αναπαύσω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φλεγόμενο πρόσωπό μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Δεν υποτιμώ όμως τη νομοτέλεια ,διαπερνά το διάφανο δέρμα σα
βλήμα σε απόσταση βολής ,στα χέρια δεξιοτέχνη στο ρόλο του θεριστή . Ο δρόμος
της επιτυχίας πάντα κοίλος ,σα μια υπερφυσική τραμπάλα ,με τους
θιασώτες της κάθε άκρης με σκυθρωπά πρόσωπα .Φυσικά η αναγνώριση θα ψαλθεί από
μελωδούς και μεμιάς ,το
αξιέπαινο κατόρθωμα θα ακουστεί σα τριγμός κιμωλίας σε μαυροπίνακα , απεχθές
,με την απαραίτητη θύμιση κάποιων συμπιεσμένων παιδικών χρόνων.</span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-17609671066012487052016-06-14T09:10:00.001-07:002016-06-14T09:10:53.022-07:00Πορεία προς τον εξομολογητή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Διέσχισε σκυφτός τον ομιχλώδη διάδρομο ,υπό την αιγίδα
αναξιόπιστου μικροβιακού φορτίου υγρών .Οι πάσσαλοι βούλιαζαν συγκλονιστικά στο
λασπώδες έδαφος ,με τη δομή άτακτων,πολλαπλών<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τριλίζων<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να θυμίζει την τραγική
κατάπτωση μαονένιας εταζέρας ύστερα από σεισμό (<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">close</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">up</span><span lang="EN-US"> </span>σε
κεραυνόσχημη ρωγμή ) και μετασεισμούς.Αν δεν είχε πεισματικά ακολουθησει την
ονειρική πτήση κάποιων αναιμικών πεταλούδων ,ίσως διαπερνούσε με φασματική
μορφή τη δαντελένια κουρτίνα ενός νεογοτθικού δώματος ,εξομολογούμενος τη
φθαρτότητα των ανθρώπων στο πρωτο επιλαχόντα ιερέα ,καυκαλωμένο μέσα στα ιερά
άμφιά του.</span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-77986146314837756922016-06-09T13:23:00.001-07:002016-06-09T13:23:02.607-07:00Essay: Χθες και σήμερα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Φαντάζομαι τελικά κοιτάζω χλωμά πρόσωπα,κενά
βλέμματα πίσω από σκονισμένα βέλα ,σκυθρωπούς άντρες με πλαστικές ανθοδέσμες
,ροδαλά μωρά σε παγωμένες αγκαλιές.Προσποιούμενοι τον παράδεισο ,το ρεζερβέ
τραπέζι στο άδειο δώμα,σκύβουμε νωχελικά, δρασκελίζοντας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σκυφτοί προς κάποιο περβάζι ,στη θέα του
παρελθόντος που σβήνει με μανία υπό το μελό φίλτρο των αναμνήσεών
μας.Φυλλομετρώντας το ασπρόμαυρο κολλάζ του χθες ,τοποθετώντας με ευλάβεια το
ντοσιέ της περασμένης μέρας στον πυργίσκο των παλαιότερων ,με σπινθηροβόλα
μάτια στη θέα της επικείμενης καταστροφής, ,ενώ το ερμάρι αντίκρυ μας
έχει σχεδόν λυγίσει.</span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-51434646037950748382016-06-05T12:44:00.000-07:002016-06-05T12:44:27.467-07:00Το πρόβλημα του καπνού <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Προσδοκώντας
την εξ ουρανού βροχόπτωση ,σα λυτρωτικό πανηγύρι σαλιγκαριών ,σταύρωσε
κατ’επανάληψη τα ακροδάχτυλα ,μνημονεύοντας κάποια μυστηριακή τελετή ή απλώς
τον βαθύ ψυχαναγκασμό που συνόδευε τα τελευταία,όπως και τα βραδέως ερχόμενα
χρόνια της σοβαρότητάς του .Στις ελάχιστες πρωινές ώρες ,όταν και τιμούσε με τα
μισάνοιχτα από τη νύστα μάτια του τη χτικιάρικη ατμόσφαιρα , ο κατά ριπάς
καπνός των εργοστασίων θόλωνε ,εκτός των ασβεστωμένων τοίχων ,και την
παρακμάζουσα κρίση του .Το βιομηχανικό περιβάλλον έφθειρε τις αρθρώσεις του –εξ
ου και οι τριγμοί τους - ,και ως μνεία στη δικαιοσύνη έρριπτε την υπαιτιότητα σε
ευφάνταστους μικροοργανισμούς με γλυκανάλατα παρατσούκλια παλιών συμμαθητών
–εκεί τοποθετήθηκε ευλαβικά η θύμησή τους- ή στην έλλειψη σχημάτων της
γκριζωπής κουβέρτας ,τα οποία χρήζουν ανάλυσης ,όπως το άλλοτε λευκό σύννεφο
–φάλαινα των παιδικών χρόνων, που με απόλαυση διέσχιζε κολυμπώντας στους αιθέρες .<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Παρ’όλα αυτά
τα ‘’τραγικά’’ καθημερινά συμβάντα ,συνέχιζε να έχει όψη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χρησιμοποιημένου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λευκοπλάστ.Πέρα από την ανομοιομορφία της
διάθεσής του ,η εσωτερική του επιφάνεια συνειδητότητας παρέμενε μαεστρικά
ελεγχόμενη ,ενώ επιδείκνυε λαμπρή διαύγεια ,με την ενοχλητική τάση να κολλά
,περιμαζεύοντας προβλήματα ,συνήθως άλυτα ,συνεπώς ανθυγιεινά .<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></span></div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5655104281275690262.post-3445253199728890172016-06-01T13:54:00.001-07:002016-06-01T13:54:37.272-07:00Ανθρώπινα μέλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Ανθρώπινα μέλη</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div align="justify" style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σώματα γραμμωμένα από
την απάτη της λήθης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>,την περηφάνια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του έρωτα,την απληστία της νοηματοδοτούμενης
ύπαρξης .Χέρια ,που, βυθιζόμενα στο χώμα της βάπτισής τους ,επέλεγαν ήδη στωικά
από κάποιον ξεχασμένο μπουφέ την κάθε καταραμένη μέρα της ζωής τους.Πρόσωπα σε
κενοτάφια σκέψης ,να χαρτογραφούν μηχανικά τοπία ρέουσας λάβας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>υπό τον ήχο ρυθμικού χαλαζιού .Σοδόμησαν με
την απόλαυση καιόμενης άμμου στα πόδια τους ,ανάσαναν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εριστικά<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τον πνιγηρό αέρα των εκπνοών τους,τύφλωσαν τη μνήμη τους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με γέλια άλλοτε αφελή ,κάποτε βλάσφημα
,πάντοτε αφύσικα ,καθώς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έσβηναν τα
χνάρια τους ,πικραμένα και βίαια ,δακρύζοντας σιωπηλά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
Efi Maria Papiahttp://www.blogger.com/profile/15479999652071324328noreply@blogger.com0