Και επιβάλλεται κάποιες φορές να παρακολουθείς την κεντημένη άκρη ενός άλλοτε περήφανου τραπεζομάντηλου να κρέμεται από το ηλιοκαμένο με ογκώδες φως σημυδένιο τραπέζι .Και τη γλυκιά ηχώ των σφυριγμάτων ξεχασμένων παιδιών να πνίγεται στην αρμύρα του αέρα.Μάλιστα ,θα υπήρξε πιότερο στωική η ζωή στο πέρασμά της ,μα εσύ είσαι χλιαρός και δε θα συγκινήσεις το καμίνι του θανάτου στο οποίο οδηγείται ,ακόμα και αν με το θρήνο σου οδύρεσαι για τα τετελεσμένα ..Η παρατήρηση έγκειται στην παροχή λεξιλογίου στο δικό σου κώδικα - περίτρανο απόκτημα στην ανθολογία των δικών σου σκέψεων.Ψήγματά της ακολουθούν τις μνήμες ,μα το ιμπρεσιονιστικό τους ένδυμα ,σα ραγισμένο γυαλί μπροστά σε πεταρίζοντα ματόκλαδα,δεν επαρκεί για τη στυγνή προσμονή του αναπόφευκτου ,του μέλλοντος..