Άνθρωποι που θηρεύουν άσβεστες εκδικήσεις, συλλέγουν τους χρόνιους πόθους ενός ανέραστου κτήνους, κυνηγούν την έξαψη μιας ανύπαρκτης περιπέτειας στο χείλος της αβύσσου, μονάχα υποκύπτουν στα ζαρωμένα αυλάκια του προσώπου τους. Αποτυπώματα χρόνου, συνεχείς αμυχές σε γύψινη μάσκα, σε μια παρτίδα ανούσιας εξουσίας για τη μεθυστική ανάγκη να γνωρίζεις ότι κάτι ίσως δεν έχασες.