Χάριν Δυστυχίας

Το λαμπερό φως μιας λάμπας πυρακτώσεως ,παθητική και παρακμιακή ,με ενθουσιώδη ζουζούνια να περιστρέφονται σχεδόν τροχιακά ,αναδίδει κάτι από μια μοιρολατρική μάχη μάζας και ιδανικών ,συνεπαγόμενων φυσικά την τρομακτική αντίληψη μιας κακόφημης  αλήθειας .Ο -αναγόμενος σε προσωπική  επέλαση υιοθετούμενων  αφελώς ,ανούσιων προτύπων ,καταδικασμένων εκ των διαφημιστών στην επιτυχία -καταναλωτισμός, αφήνει μια γλυκόπικρη ανάσα ενός πολιτισμού ντόνατ ,βυθισμένου στη σοκολάτα μιας εταιρικής επένδυσης και στη συνέχεια στον καφέ που προϊδεάζει την αβυσσώδη και φρικώδη  κάθοδο των μετοχών της προσωπικότητας του λερωμένου, ηθικά και ουσιαστικά ,λόγω σοκολάτας ,διότι απλούστατα, εσύ ,δεν ανταποκρινόσουν στην αυτοσυγκράτησή σου και καταβρόχθιζες, σχεδόν ρουφούσες τον θερμιδογόνο ψυχοφθόρο παράγοντα που επιβλήθηκε σε μια ριπή ανέμου χαϊδεύοντας ηδονικά γυαλιστερά νομίσματα.

Υ πάρχει κάτι το μοιραία τυχαίο στη ζωή, σα τις σταγόνες  ενός ποτιστικού ,που αέναα ελκόμενες από το βαρυτικό  πεδίο της Γης, εκπληρώνουν προγραφές προσεγμένες εκ των απαρχών του σύμπαντος ..Η καμπύλη διαδρομή τους ,μια λάμψη ανάλογη του ρωμαϊκού πολιτισμού ,καθώς η κάθοδός τους σηματοδοτεί τη γονιμοποίηση ενός χαμερπούς ,νέου συστήματος ,για να ανυψωθεί  αργότερα ως πεδίο ατέρμονης θλίψης νοσταλγών γερόντων σε κάποιο επαρχιακό καφέ,όπου περνώντας σε κάποια σφαίρα φύσεως μαθηματικής καταλήγεις να αντιφάσκεις με το νεαρό είναι σου που φώλιαζε –σχεδόν σατανικά- μέσα σε πάθη ,επιθυμίες και έρωτες πολιτικούς .