Διέσχισε σκυφτός τον ομιχλώδη διάδρομο ,υπό την αιγίδα
αναξιόπιστου μικροβιακού φορτίου υγρών .Οι πάσσαλοι βούλιαζαν συγκλονιστικά στο
λασπώδες έδαφος ,με τη δομή άτακτων,πολλαπλών
τριλίζων να θυμίζει την τραγική
κατάπτωση μαονένιας εταζέρας ύστερα από σεισμό (close up σε
κεραυνόσχημη ρωγμή ) και μετασεισμούς.Αν δεν είχε πεισματικά ακολουθησει την
ονειρική πτήση κάποιων αναιμικών πεταλούδων ,ίσως διαπερνούσε με φασματική
μορφή τη δαντελένια κουρτίνα ενός νεογοτθικού δώματος ,εξομολογούμενος τη
φθαρτότητα των ανθρώπων στο πρωτο επιλαχόντα ιερέα ,καυκαλωμένο μέσα στα ιερά
άμφιά του.
Παραλυτικά δεμένος στην απόλυτα περιοριστική ακινησία μιας ονειρώδους πραγματικότητας, προέβαλλε επί ώρα ηδονιστικά τα γεγονότα μιας προσωπικής σταύρωσης, που κυρίευε τη μελαγχολική ζωή του. Βρίσκοντας οπτική ανταπόκριση στα μνημονικά ερεθίσματα, εξαΰλωνε, σαν γνήσιος εραστής των πεποιθήσεων, την έμπρακτη θλίψη μιας θλιβερής ριπής πυρών μεταξύ δύο ανθρώπινων όντων, που, στα μάτια του διέγειρε κάτι ανάμεσα σε οίκτο και ανάγκη για ολική καταστροφή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου